Hükümetin şeker fabrikaların özelleştirmek istemesine karşı çıkanlar var.
Oysa bu özelleştirmenin derhal yapılması gerekiyor.
Çünkü devlet kötü bir işletmecidir.
Nitekim rakamlar ortada.
Toz şekerin Türkiye’deki toptan satış fiyatı yaklaşık üç buçuk lira, Avrupa ortalaması ise bir lira civarında.
Yani Avrupa’ya göre;
Türkiye’de toz şeker üç buçuk kat daha pahalı.
Bu rakama,
Avrupalın alım gücü yüksekliğini de eklersek uçurum daha da artıyor.
O zaman ortada bir yanlışlık var ve bu yanlışın düzeltilmesi gerekiyor.
Malum,
Türkiye’de 33 tane şeker fabrikası var.
Bu fabrikalardan;
25’i devlete ait, 10’u Pankobirlik’in 3’ü de özel sektör kuruluşu.
Özetle, devletin şeker üretimindeki ağırlığı yüzde 50’nin üzerinde ve fiyatları da devlet belirliyor.
Devlet kâr etmediği halde,
Türkiye’de şeker Avrupa’ya göre neden üç buçuk pahalı peki?
Sorunun cevabı malum,
Devlet hiçbir zaman iyi bir işletmeci olamıyor da ondan pahalı.
Yıllar önce, aile işletmemiz için Kütahya Åeker Fabrikası’na giderek 1 kanyon şeker almıştım.
O alışveriş sırasında gördüğüm manzarayı anlatayım.
İdari binanın ikinci katındaki şef imzaladığı evrakı odacısına verip alt kattaki birime imzalatıp getirtmesini istedi.
Aradan yarım saat geçti odacı gelmeyince şef odacıyı çağırıp ‘evrak nerede kaldı?’ diye sordu.
Odacı, ‘Åefim alt koridorun odacısına seslendim evrağı gelip almadı’ cevabı verdi.
Mesai saati bitmek üzere olduğu için evrağı ben alıp, masa masa dolaştırıp imzalatıp parayı ödeyip kamyonu yükletinceye kadar akla karayı seçtim.
Bir daha da fabrikadan şeker almaya tövbe ettim.
Çünkü alışveriş sırasında, hem bürokrasinin çarkları arasında ezilmiştim, hemde hiçbir iş yapmadan mesai doldurup dolgun maaşlar alan insanlar asabımı bozmuştu.
Aradan geçen bu kadar sürede değişen bir şey olduğunu hiç zannetmiyorum.
Müşterisine kötü davranan, iş yapmaktan kaçınan bir dizi insan eminim hala orada maaş almaya devam ediyordur.
Sırf bu anım bile, devletin elindeki tüm tesisleri özelleştirmesi için bence yeterli sebeptir.
